Αλκίνοος

I

Όνομα μυθολογικών προσώπων.

1. Βασιλιάς των Φαιάκων, κατοίκων της νήσου Σχερίας, γιος του Ναυσιθόου, εγγονός του Ποσειδώνα, σύζυγος της Αρήτης, πατέρας της Ναυσικάς. Ήταν περίφημος για τη φρόνησή του και την αγάπη που του έδειχναν οι θεοί. Κατοικούσε σε θαυμαστά παλάτια φτιαγμένα από χαλκό, ασήμι και χρυσάφι, ανάμεσα σε κήπους με αεικαρποφόρα δέντρα. Περίφημη ήταν η φιλοξενία που προσέφερε στον Οδυσσέα, όταν βγήκε στο νησί του, τον οποίο και βοήθησε να επιστρέψει στην Ιθάκη παραχωρώντας του τα μαγικά πλοία του λαού του, αν και είχε προειδοποιηθεί πως δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιούνται για τον καθένα. Το όνομα του Α. συνδέεται επίσης και με την Αργοναυτική εκστρατεία. Επιστρέφοντας οι Αργοναύτες με τη Μήδεια από την Κολχίδα, είχαν σταματήσει στη Δρεπάνη (Σχερία). Εκεί τους πρόφτασαν οι Κόλχοι και ζήτησαν πίσω τη Μήδεια. Τότε o Α. έκρινε πως θα έπρεπε να επιστραφεί μόνο στην περίπτωση που ήταν ακόμη παρθένα, αλλιώς θα την κρατούσε ο Ιάσων. Τότε, η Μήδεια και o Ιάσων πρόλαβαν και ολοκλήρωσαν τον γάμο τους.

2. Γιος του Οιβάλου και της νύμφης Βατείας, ανιψιός του Τυνδάρεω και του Ικάριου. Μαζί με τον πατέρα του και τους αδελφούς του έδιωξε τον Τυνδάρεω και τον Ικάριο από τη Λακεδαίμονα.

II

(2ος αι. μ.Χ.). Πλατωνικός φιλόσοφος. Έγραψε Λόγον διδασκαλικόν των Πλάτωνος δογμάτων. Το έργο αυτό είναι από τα πρώτα κείμενα που εκδόθηκαν μετά την εφεύρεση της τυπογραφίας. Η έκδοση έγινε σε λατινική μετάφραση από τον Πέτρο Βάλβη στη Ρώμη (1469). Στην ελληνική εκδόθηκε από τον Άλδο Μανούτιο στη Βενετία (1521) και επανεκδόθηκε στο Παρίσι (1532). Κατά την άποψη του Φρόιντενταλ (Freudenthal), το έργο ανήκει στον φιλόσοφο Αλβίνο, του οποίου το όνομα παραφθάρηκε σε Αλκίνοο.